
Czujniki temperatury wykorzystuje się na co dzień do kontroli warunków termicznych, są również niezbędne w wielu innych obszarach, takich jak elektronika użytkowa, medyczna i przemysłowa. W zależności od typu pomiarów występują inne potrzeby w zakresie mierzenia temperatury. Różnice obejmują to, co jest mierzone, gdzie jest mierzone (wewnątrz lub na zewnątrz) oraz zakres mierzonej temperatury. Jednym z najczęściej współcześnie używanych czujników są termopary.
Termopary są najczęściej stosowanym typem czujnika temperatury. Stosowane są w przemyśle czy motoryzacji. Termopary są samozasilające, więc nie wymagają wzbudzania, mogą działać w szerokim zakresie temperatur i mają krótki czas reakcji. Są one prostymi, wytrzymałymi i ekonomicznymi czujnikami. Istnieje kilka rodzajów termopar, wykonanych z różnorodnych materiałów, co pozwala na zmienne zakresy temperatur i czułość. Produkuje się sondy termoparowe, sondy termoparowe ze złączami, sondy termoparowe ze złączem przejściowym czy na podczerwień. Termopary powstają przez połączenie ze sobą dwóch różnych metalowych przewodów. Powoduje to efekt Seebecka. Efekt Seebecka to zjawisko, w którym różnica temperatur dwóch przewodników powoduje różnicę napięć między tymi dwiema substancjami. To właśnie tę różnicę napięć można zmierzyć i wykorzystać do obliczenia temperatury. Gdy dwa druty wykonane z różnych metali są połączone, a jeden z końców jest rozgrzany, w obwodzie elektrycznym płynie ciągły prąd. Jeśli ten obwód zostanie przerwany, to napięcie obwodu otwartego (napięcie Seebecka) można powiązać z temperaturą, ponieważ jest ono funkcją temperatury złącza i rodzaju wykorzystanych do budowy termopary metali.
Jedną z wad termopar jest fakt, że pomiar temperatury może być utrudniony ze względu na niskie napięcie wyjściowe czujników, które wymaga precyzyjnego wzmocnienia, podatność na zakłócenia zewnętrzne na długich przewodach i zimne złącze. Zimne złącze to miejsce, w którym przewody termopary spotykają się z miedzianymi wyprowadzeniami obwodów sygnałowych. Stwarza to kolejny efekt Seebecka, który musi być skompensowany przez tzw. kompensację zimnego złącza.