Budowę kosmicznego teleskopu Jamesa Webba (z angielskiego James Webb Space Telescope, czyli w skrócie JWST) rozpoczęto już w roku 2007, a została ona zakończona dopiero rok temu. Urządzenie to ma za zadanie obserwować kosmos w zakresie promieniowania podczerwonego. Przez specyfikę swojej funkcji emituje pewne ilości ciepła, co może doprowadzić do przegrzania. Z tego powodu opracowano kilka metod, mających na celu ochładzać teleskop, skutecznie chroniąc go przed zniszczeniem.
Niezbędnym elementem JWST, zapobiegającym absorpcji nadmiernych ilości ciepła, jest osłona przeciwsłoneczna. Ma ona postać pięciowarstwowej powłoki wielkości dwudziestu parkingów samochodowych. Warstwy nie stykają się ze sobą, ponieważ ułatwiłoby to przenikanie ciepła. Są one zbudowane z wytrzymałego, termoodpornego materiału – kaptonu, którego używa się również np. w skafandrach kosmicznych. Dodatkowo nad osłoną znajduje pokrycie aluminiowe, które również zapobiega przegrzaniu oraz silikonowe, odbijające promienie słoneczne. Potrzeba utrzymania niskiej temperatury JWST znacząco wpływa na jego konstrukcję. W przeciwieństwie do typowych teleskopów mających formę tuby lub kopuły, teleskop Webba charakteryzuje się otwartym kształtem, który zapobiega zbierania się zbyt dużych ilości ciepła wewnątrz urządzenia. Taka struktura pomaga w utrzymaniu odpowiedniej temperatury JWST, mimo jego sporych rozmiarów.
Teleskop można podzielić na dwie części – gorącą i chłodną. Część gorąca – skierowana w stronę Słońca – zaopatrzona jest w osłonę przeciwsłoneczną, panele, komputer oraz anteny komunikacyjne. Temperatura w tym miejscu dochodzi do 85°C. Druga część – chłodna – zawiera elementy wrażliwe na promieniowanie podczerwone: lustra, filtry, a także detektory podczerwieni. W tej części temperatura wynosi nawet -233°C. Orbita teleskopu Webba ma za zadanie „zadbać” o możliwie chłodne środowisko dla urządzenia oraz zagwarantować, że JWST znajdzie się w pozycji, gdzie zarówno Słońce, jak i odbijające światło Ziemia i Księżyc będą po tej samej stronie. Wtedy tarcza przeciwsłoneczna zadziała najefektywniej. Teleskop jest umiejscowiony w pobliżu punktu libracyjnego L2, czyli w obszarze, w którym siła przyciągania oraz bezwładność równoważą się, co pozwala na pozostanie JWST w spoczynku, dzięki czemu zachowuje on optymalne położenie.