Pasjonującym pomysłem na spędzenie wakacji czy urlopu w Polsce jest niewątpliwie wizyta w hucie szkła. W naszym kraju znajduje się kilka tego typu placówek z możliwością zwiedzania – między innymi w Częstochowie, Szklarskiej Porębie, Piechowicach czy Krośnie. Poza wycieczką z przewodnikiem, który przybliży gościom techniki produkcji szklanych wyrobów, na zwiedzających czekają również inne atrakcje w postaci warsztatów lub możliwość zakupu ręcznie zdobionych pamiątek.
Mówi się, że historia szkła sięga ponad trzech tysięcy lat przed naszą erą, kiedy w Mezopotamii po raz pierwszy rozpoczęto produkcję tego surowca. Do tej pory znajduje on zastosowanie w wielu obszarach – od budownictwa po medycynę. Szkło, będąc nietypowym materiałem, mającym, w zależności od rodzaju, różnorodne właściwości, wymaga szczególnej precyzji i utrzymywania konkretnych warunków podczas jego produkcji. Wyrób tego materiału rozpoczyna się od przygotowania tzw. zestawu szklarskiego, który składa się głównie z profesjonalnego piasku szklarskiego, węglanu sodu, wapienia oraz innych składników – np. substancji barwiących. W zależności od typu szkła zestaw szklarski będzie się nieco różnił. Wsad jest następnie mieszany i jednocześnie roztapiany w specjalnym piecu, gdzie temperatura dochodzi nawet do 1500°C. W ten sposób powstaje płynne szkło. Przez to, że piec pracuje w tak wysokiej temperaturze przez wiele godzin, musi być remontowany co około 9 lat. Płynne szkło trafia potem do pieca oczyszczającego, gdzie panuje temperatura od 1100 do 1300°C, w tym procesie usunięte zostają pęcherzyki powietrza. Następna procedura polega na równomiernym rozprowadzeniu płynnego szkła na powierzchni pokrytej stopioną cyną, w tym czasie temperatura spada do 600°C. W zależności od tego, jaką funkcję będzie pełnić wytwarzane szkło, proces produkcji różni się – np. w przypadku naczyń są one formowane na etapie płynnego szkła, szyby natomiast są wycinane i pakowane dopiero na etapie chłodzenia.
Skomplikowane procesy produkcji szkła potrzebują rozbudowanego monitoringu warunków mikroklimatu, w szczególności temperatury. Do kontrolowania tego parametru korzysta się z czujników przeznaczonych do pomiaru szczególnie wysokich temperatur – termopar oraz termometrów na podczerwień. Urządzenia te są skonstruowane w taki sposób, że mimo ekstremalnych warunków, nie ulegną zniszczeniu ani nie wpłyną na poprawność procesu produkcji szkła, będą jednak precyzyjnie rejestrować temperaturę.