Podróże kosmiczne, które jeszcze kilkadziesiąt lat temu były jedynie domeną literatury science fiction, mają swoje korzenie w marzeniach ludzkości o sięganiu gwiazd. Rzeczywiste działania w kierunku eksploracji kosmosu rozpoczęły się w XX wieku, kiedy technologia pozwoliła na realizację tych aspiracji. Kluczowym momentem był wystrzelenie przez Związek Radziecki pierwszego sztucznego satelity, Sputnika 1, 4 października 1957 roku. Sukces tej misji zainicjował tzw. „wyścig kosmiczny” między Stanami Zjednoczonymi a ZSRR, który zdominował kolejne dekady. Kulminacją tego wyścigu był 12 kwietnia 1961 roku, kiedy to radziecki kosmonauta Jurij Gagarin na pokładzie statku Wostok 1 odbył pierwszy w historii ludzkości załogowy lot kosmiczny, okrążając Ziemię w ciągu 108 minut. USA odpowiedziały na to wydarzenie programem Apollo, który osiągnął swoje apogeum 20 lipca 1969 roku, kiedy Neil Armstrong i Buzz Aldrin jako pierwsi ludzie stanęli na powierzchni Księżyca podczas misji Apollo 11. Od tego czasu, programy kosmiczne stały się bardziej zróżnicowane i międzynarodowe, prowadząc do budowy Międzynarodowej Stacji Kosmicznej (ISS), która od 2000 roku jest stałą platformą badawczą orbitującą Ziemię. ISS, będąca wspólnym projektem NASA, Roskosmosu, ESA, JAXA i CSA, stała się symbolem międzynarodowej współpracy w przestrzeni kosmicznej.
Przestrzeń kosmiczna jest środowiskiem wyjątkowo nieprzyjaznym dla życia ludzkiego. Brak atmosfery oznacza, że w kosmosie nie ma tlenu, którym moglibyśmy oddychać, ani ochrony przed szkodliwym promieniowaniem kosmicznym i słonecznym. Astronauci muszą stawić czoła ekstremalnym wahaniom temperatury, które mogą sięgać od minus kilkuset stopni Celsjusza w cieniu do kilkuset stopni w pełnym słońcu. Ponadto, brak grawitacji wpływa na funkcjonowanie organizmu człowieka, prowadząc do utraty masy mięśniowej i kostnej, a także do problemów z układem krążenia i orientacją przestrzenną. Przygotowania do podróży kosmicznych są zatem niezwykle kompleksowe i wymagają intensywnych treningów zarówno fizycznych, jak i psychicznych. Astronauci przechodzą przez symulacje mikrograwitacji, ucząc się funkcjonowania w warunkach nieważkości, oraz przez szkolenia przetrwania w warunkach ekstremalnych. Nauka obsługi skomplikowanych systemów statków kosmicznych, procedur awaryjnych oraz medycyny kosmicznej jest również niezbędnym elementem treningu. Dodatkowo, dokładne planowanie zasobów takich jak żywność, woda i powietrze jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa misji. Technologie ochrony przed promieniowaniem kosmicznym oraz zaawansowane systemy podtrzymywania życia, które zapewniają odpowiednią atmosferę i temperaturę wewnątrz statku kosmicznego, są niezbędne, aby misje mogły przebiegać pomyślnie. Wyzwania te wymagają ścisłej współpracy naukowców, inżynierów i astronautów, aby każdy etap podróży kosmicznej był bezpieczny i efektywny.
Na ten moment wśród 634 astronautów tylko 73 to kobiety. Natomiast naukowcy sugerują, że kobiety mogą być bardziej odporne na wyzwania związane z lotami kosmicznymi i szybciej wracać do formy po podróży niż mężczyźni, co może wpłynąć na wybór załóg na przyszłe misje. Być może jest to spowodowane przystosowaniem kobiet do stanu fizjologicznego, jakim jest okres ciąży – również wiąże się on ze znacznymi zmianami w organizmie. Łatwość adaptacji na pewno jest cechą korzystną podczas podróży kosmicznych.