LZO lub VOC (z ang. volatile organic compounds) to lotne związki organiczne. Z łatwością przechodzą one w gazowy stan skupienia, dodatkowo cechują się niską rozpuszczalnością w wodzie. Należą do nich farby, lakiery, środki czystości, rozpuszczalniki, alkohole, a także substancje ropopochodne, takie jak benzyna. LZO często stanowią produkty uboczne procesów przemysłowych, w związku z czym przyczyniają się do zanieczyszczenia środowiska.
Natomiast zeolity to minerały z gromady krzemianów. Ich nazwa pochodzi z języka greckiego i dosłownie oznacza „wrzące kamienie”. Są one bowiem uwodnionymi glinokrzemianami sodu, baru, wapnia lub potasu, a pod wpływem ciepła wchodząca w ich skład woda zaczyna gwałtownie parować, co wywołuje pojawienie się pęcherzyków na powierzchni minerału. Naturalne zeolity są hydrofilne, dlatego łatwo adsorbują wodę. Niedawno opracowane zostały syntetyczne zeolity – stworzono ich aż 70 rodzajów.
Syntetyczny zeolit jest nieorganicznym, stabilnym kryształem adsorbującym LZO. Neutralne właściwości tego minerału oznaczają, że jest mało reaktywny i nie reaguje nawet z silnymi kwasami. Jest również niepalny w wysokich temperaturach. Dodatkowo jest bardzo dobrym pochłaniaczem m.in. wody, przez co jest stosowany w celu usuwania nadmiernej wilgotności. Podstawową strukturą molekularną zeolitu jest czworościan lub piramida utworzona z tlenków krzemu (SiOn). Czworościan ma jeden atom krzemu w środku i tlen w każdym z rogów. Czworościenne zeolity są połączone ze sobą atomami tlenu. Tworzą one pory, których wielkość zależy od liczby połączonych ze sobą cząsteczek zeolitu. W zależności od liczby wiązań i jonów obecnych w strukturze krystalicznej, powstaje kilka typów zeolitów, wszystkie o różnej wielkości porów. Mieszanina zeolitów o różnych wymiarach porów umożliwia pochłanianie szerokiej gamy lotnych związków organicznych. Lotne związki organiczne są utrzymywane w porach zeolitu przez siły przyciągania – znane jako siły van der Waalsa. LZO pozostają w zeolicie do czasu ich ogrzania, po czym są uwalniane do powietrza. Kiedy LZO przepływają obok cząsteczek zeolitu, minerał działa jako odwrotny filtr czy molekularne sito, wychwytując te gazowe substancje. W ten sposób przyczynia się do zredukowania zanieczyszczeń powietrza.
Odwodnione zeolity pełnią jeszcze jedną, bardzo istotną funkcję – pochłaniają one wodę, dzięki czemu są świetnymi osuszaczami. Pozwalają na pozbycie niepożądanej wilgoci, co może m.in. zapobiegać pleśnieniu. Dzięki swoim właściwościom adsorpcyjnym znalazły zastosowanie w przemyśle chłodniczym, samochodowym czy w budownictwie.
Trzeba mieć wytrwałość i wiarę we własne siły Twój portal jest tego przykładem. Trzeba wierzyć, że człowiek jest do czegos zdolny i osiągnać to za wszelka cenę!.
I być twardym jak Roman Bratny.
Doceniam twoje teksty i prawie wszystkie chłonę migiem, dziękuję za link z komentarza, on jest rankingowym dźwigiem.
Zeolity absorbują wodę poprzez proces adsorpcji, w którym cząsteczki wody są przyciągane do powierzchni zeolitów i trzymane tam przez siły Van der Waalsa. Zeolity posiadają bardzo porowatą strukturę, która zapewnia dużą powierzchnię dla adsorpcji. Woda jest przyciągana do powierzchni zeolitów i trzymana tam, tworząc mikrokrystaliczną sieć wodną wokół i wewnątrz krystalicznej struktury zeolitów. Proces adsorpcji jest kontrolowany przez wielkość i kształt porów zeolitów oraz przez właściwości powierzchniowo-czynne zeolitów. W rezultacie, zeolity są bardzo skuteczne w absorbowaniu i magazynowaniu wody, co czyni je przydatnymi w aplikacjach związanych z zapewnieniem dostępności wody pitnej.